പ്രണയനിലാവ്‌
ഗിരിജാ മേനോന്‍.
ഡിസമ്പറിലെ ഒരു തണുത്ത രാത്രി. ജാലകത്തിനപ്പുറത്തു നിന്നും ഒഴുകിയെത്തുന്ന നിലാവില്‍, അവന്റെ ഇരുണ്ട മിഴികള്‍ നോക്കിയിരിക്കേ അവളെഴുതി--
"നിനക്കറിയോ, ഇതു നിലാവുള്ള രാത്രി...!പാതിരാവായിട്ടും എനിക്കീ ജാലകങ്ങള്‍ അടയ്ക്കാനാവുന്നില്ല.ഈ തണുപ്പും ,നിലാവും, നിന്റെ കണ്ണുകളും എന്നെ നിന്നിലേക്കെത്തിക്കുന്നു..."
കാശ്മീര്‍ താഴ്‌വരകളുടെ ഏതോ ഗവണ്‍മന്റ്‌ ഗസ്റ്റ്‌ ഹൌസിലെ മുറിയിലിരുന്ന്‌ അവന്‍ തിരിച്ചെഴുതി
"ഇവിടെ, മഞ്ഞ്പെയ്യുന്നതിന്റെ കൊടുംതണുപ്പ്‌,അതിന്റെ അസഹനീയത, അതിനിടയിലും ഈ നിമിഷങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ നിന്റെ സൌരഭ്യം അറിയുന്നു...നിന്നെ, നിന്റെ ശബ്ദത്തെ.. നമ്മുടെ പ്രണയത്തെ...ആ തിരിച്ചറിവ്‌ എന്നെ വീണ്ടും ഞാനാക്കുന്നു..പണ്ടത്തെ എന്നെ ഇന്നും പ്രതീക്ഷിക്കരുത്‌.ജീവിതവും അതിന്റെ വര്‍ണങ്ങളും എന്നെ ഭ്രാന്തനാക്കിയിരിക്കുന്നു..."
കമ്പ്യുട്ടറിന്റെ മോണിറ്ററില്‍ തെളിഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ അവളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക്‌ ഒരു മഞ്ഞുമഴപോലെ പെയ്തിറങ്ങി... സ്ക്രീനിലെ അവന്റെ മുഖത്തേക്കുറ്റുനോക്കി അവള്‍ വീണ്ടുമെഴുതി...
"ഇതു നമ്മുടെ പ്രണയനിലാവ്‌...ഒരിക്കല്‍ നമ്മള്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്ത നിമിഷങ്ങള്‍...എത്ര ദൂരത്തായാലും മനസിന്റെ ഭിത്തിയ്‌ക്കുമപ്പുറം ഒരു സ്‌നേഹത്തുരുത്തില്‍ നമ്മള്‍ ഈ രാത്രിയില്‍ പരസ്പരം ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു...ഇപ്പോഴത്തെ നിന്നെ എനിക്കറിയില്ല,നിന്റെ രൂപമോ, നിന്റെ മനസിലെ മായക്കാഴ്ചകളോ ഒന്നും തന്നെ എനിക്കറിയില്ല...!!ഒരു പക്ഷെ നീയെന്നെ അത്രയ്ക്കഗാധമായി സ്‌നേഹിച്ചിരുന്നോ എന്നു പോലും...കാരണം അത്രയേറെ നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്തിരുന്നെങ്കില്‍ നിനക്കെന്നെ വലിച്ചെറിയാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നോ..?"
മടിയിലിരുന്ന ലാപ്‌ടോപ്പിലെ കണ്ണീരില്‍ നനഞ്ഞ വാക്കുകള്‍, കുറ്റബോധത്തിന്റെ ഘനീഭവിച്ചമനസുമായി അവന്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും വായിച്ചു...
"എനിക്കിപ്പോള്‍ തന്നെ നിന്നെ കാണണം വെബ്‌ക്യാമറ ഓണ്‍ ചെയ്യ്‌..." അവന്‍ കെഞ്ചി.
സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ പുതിയ തലങ്ങള്‍ അവളെ ഭ്രമിപ്പിച്ചില്ല ...ഉള്‍ക്കണ്ണിന്റെ കരുത്ത്‌ അതിനെക്കാളേറെ തീക്ഷ്ണമായത്‌...
എങ്കിലും..
"ഉള്ളിലെ പ്രണയം തുളുമ്പിനില്‍ക്കുന്ന നിമിഷങ്ങള്‍ , മൂന്നു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം-ഇതാ ഈ രാത്രിയില്‍ നിന്നെ എനിക്കു തിരിച്ച്‌ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു...ഈ രാത്രിയും നിലാവും അവസാനിക്കാതിരിക്കട്ടെ..!!ഒരു പക്ഷെ നാളത്തെ പ്രഭാതം വീണ്ടും നിന്നെ നീയല്ലാതാക്കിയേക്കാം അതുപോലൊരു പകലിലായിരുന്നു എനിക്ക്‌ നിന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ടത്‌...
എങ്കിലും, ഇപ്പോള്‍ എന്റെയീ മുഖം കാണരുത്‌. ഇത്രയും നേരം കരഞ്ഞുതളര്‍ന്നഈ കണ്ണുകളും നീ കാണരുത്‌. ഇതാണെന്റെ പ്രണയം ..!!!അത്രയ്ക്കുപോലും എനിക്കു നിന്നെ വേദനിപ്പിക്കാനാവില്ല ..."
നിസ്സഹായതയുടെ മറവുപറ്റി അവളെഴുതി...
"പ്രണയം വേദനിപ്പിക്കലല്ല...ഈ നിലാവുപോലെ പവിത്രമാണത്‌...!!"
ജാലകത്തിനരികിലേക്ക്‌ മുഖം തിരിക്കവേ മഞ്ഞിലലിഞ്ഞ നനുത്തകാറ്റിന്റെ തഴുകല്‍ -നെറ്റിയിലൂടെ ഊര്‍ന്ന്‌ കണ്ണുകളെ തലോടുന്നു...
അവന്റെ സാന്ത്വനം പോലെ....
posted by തുഷാരം @ 7:52 AM
6 comments
6 Comments:
Hi,
Pranaya Nilavu Vayichu. Valare Nannayi Ezhuthi.
Pranayaniyude Mughathe Bhava Vyathyasangalum Akaamksha Niranja Manassum Vyakthamayi Ente Manassil Pathinju Vannu. Ingane Ezhuthuvan Oru Nalla Kadhaakaarikk Mathrame Kazhiyu....
I appreciate your excellent writing.
Thudarnnum Ezhuthanam....
Sasneham,
Prashanth.
Hi,
Excellent writing....keep it up...
Regards,
Susha
sushageorge@hotmail.com
പ്രണയത്തിന്റെ നിമിഷങ്ങളിലല്ല മറിച്ച് അതിന്റെ സ്മൃതികളുടെ നോവനുഭവിക്കുമ്പോഴാണ് പ്രണയത്തിന്റെ മനോഹാരിത അനാവൃതമാകുന്നതെന്ന്,
പ്രണയിക്കാനാരുമില്ലാതെ കൊഴിഞ്ഞ് പോയ നാളുകളിലൊക്കെ തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.
അറിയാത്ത ഋതുവിനെ കുറിച്ചുള്ള ഈ കേട്ടറിവ് മനോഹരമായിരിക്കുന്നു.
തുടര്‍ന്നും എഴുതുമല്ലോ..
pranaya nilavu... oru pudiya theme.. ithuvare arum ezhuthi kanathathu . valare nannayittundu ... oru nalla ezhuthukariye ethil kanunnu. iniyum ezhuthanam.. tudarnulla thusharathilum pratheekshikkunnu . ella asamsakalum nernnu kondu... oru snehithan
the writer has a special way of expressing ...
valare depth aya oru theme , kurachu vakkukal kondu manoharamakkiyirikkunnu.....
iniyum tushaarathilum mattu blog kalilum ezhuthanam....
oru veritta kazhchappadu....
valare nannayirikkunnu ennu ente family le ellarum ariyikkunnu...
sasneham
vinod & family
great, i can see good writing skill in u, keep up good work.we might get more touchable like this.
murali
Post a Comment
<< Home