പ്രണയം
സുമേഷ് പയ്യന്നൂര്
കണ്ടിരുന്നില്ലേ എന് പ്രിയതോഴി
നിന്നെ തേടുന്ന മിഴികള്
അറിഞ്ഞിരുന്നില്ലേ പ്രിയ സഖി
ഈ മനസ്സിന്റെ വിങ്ങലുകള്
കേട്ടിരുന്നില്ലേ നീയെന്
വിഷാദകാവ്യങ്ങള്
വിങ്ങുമെന് ഹൃദയത്തില് നിന്നും
പ്രിയേ നീ മെല്ലെ നടന്നകന്നപ്പോള്
എന്റെ ഏകാന്തതയെ ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
പിടയുന്ന മനമോടെ
മറ്റാരുടെയോ സ്വപ്നങ്ങള് നെഞ്ചിലേറ്റി
അയാളുടേതു മാത്രമായ് നീ മാറുമ്പോള്
അതെന്റെ ജന്മശാപമെന്ന് ഞാനറിയുന്നു
എന്റെ സ്വപ്നമേ നിനക്ക് തരാനായ് എന്നിലൊന്നും
അവശേഷിക്കുന്നില്ല.
കൊതിക്കുകയാണെന് മനം-
ഇനിയൊരു ജന്മത്തിലെങ്കിലും
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്ക്ക് ചിറകു വെയ്ക്കാന്.
1 Comments:
നിരാശയാണല്ലോ....
കൊള്ളാം..
Post a Comment
<< Home